درباره ی داستان کوتاه ٢٥ اوت ١٩٨٣ اثر بورخس برای قرار نگاه ها
همزادپنداری عنصر اصلی داستان، خواننده را به تماشای وجه درونی شخصیت داستان می نشاند. همچون سایر داستانها با پیرنگ همزادپنداری، در این داستان نیز همزاد شخصیت اصلی داستان تصویر نیکی به نمایش نمی نشاند بلکه برعکس درونی پیر و خسته و رنجور را نشان می دهد.
مرگ همزاد شروعی است برای شکل گیری شخصیت داستان بگونه ای مستقل و جدا از نهیب های همزاد خود. انگار که همزاد زنجیری است که مانع از رشد اصلی خورخه می شود.
سوال اینست که آیا فرد خود همزادش را شکل می دهد یا اینکه همزاد به خودی خود برای خود ماهیتی مستقل و غالب را می سازد و فرد تا چه حد عنان کنترل همزاد خود را دارد؟
همزاد همان "خود" درون ماست.
همزاد یا همذات؟ راوی کی رو همزاد خودش پنداشته؟ راوی فقط با خودش روبرو شد؛ اتفاقاً اصلاً او رو نه همزاد پنداشته نه همذات.
چگونه راوی در اتاق خودش رو می بینه و نه همزادش؟